Het zal wel tot in de eeuwigheid een onoplosbaar raadsel blijven hoe onze voorvaderen in sommige gevallen tot de naamgeving van een straat of plein zijn gekomen. Met de stegen lag dat iets anders. Hier was duidelijk sprake van het verwant zijn aan de omgeving of aan het ambacht of bedrijf dat in de nabijheid werd uitgeoefend. Zelfs de vorm van een steegje was voldoende om er een passende naam aan te verbinden. Helaas zijn dit soort aanduidingen uit ons stadspatroon geschrapt. Officieel vanwege moeilijkheden met de postbestelling. Volgens kwaadsprekers omdat sommige buurtbewoners wat snot onder de neus kregen en niet in een steeg wilden wonen! Zoals in iedere ordentelijke stad het geval is, hebben wij ook een Prinsenstraat (die zo goed als niet meer terug te vinden is), een Koningstraat en een Keizerstraat. Dank zij het van onschatbare waarde zijnde werk van de heer W. Stoll weten we dat de twee eerstgenoemde straten zo rond 1830 ontstonden en de Keizerstraat in 1865. Waarom het nodig was om de koning en de prins voor de keizer te vernoemen weet ik niet; wellicht kwam dat omdat de herinneringen aan de laatste keizer niet zo best waren. Maar – afgezien daarvan – als er één straat de allerhoogste titel verdiend had, dan was het toch wel de Koningstraat! Want laten we eerlijk zijn: haar geschiedenis is een tikkeltje glorieuzer dan die van de Keizerstraat. Hoe dat komt zult u zich afvragen, want de Keizerstraat had vroeger toch echt wel winkels waar je voor naar de Keizerstaat ging: de gebroeders Pronk, slagerij Korver, Jac. De Boer, vishandel Zwagerman, Neels, Zoetelief, slagerij Leibbrand, kapper Bakker, H.J.P. Egner en Colthof om wat willekeurige vestigingen te noemen.

Maar dan de Koningstraat! Toen het nieuws nog tijden nodig had om doorgeseind te worden en de mensen het op konden brengen om een uurtje op twee benen te staan om iets te weten te komen – toen hadden we daar de Helderse Courant en drukkerij de Boer. Slechte of goede boodschappen die de krant niet meer hadden kunnen halen, kwamen zwart op wit achter de ramen te hangen. Zwart van ’t volk zag het daar bij verkiezingen en bij het volgen van grote gebeurtenissen. Iets anders wat de Nieuwedieper in de Koningstraat ook aansprak was de Toonzaal van de Helderse Water en Lichtbedrijven. Hier kon je voor advies terecht voor bijvoorbeeld een nieuw gasfornuis of een geiser! En dan hebben we het nog niet eens gehad over het grote assortiment aan middenstanders, zoals juwelier Nauta, de Verfmenger, de Lunchroom van opoe de Boer, de Witte bioscoop, Formosa, van Meurs met Aziatische sieraden, snackbar A.C. de Boer en dancing Extase. Maar ook het tweede gedeelte van de Koningstraat herbergde een aantal unieke ondernemers waar je voor je plezier heen ging. Denk bijvoorbeeld aan de drogisterij en fotohandel van Han Zegel, de stoffenwinkel van ESKA, de dierenwinkel van de Does en natuurlijk de winkel van Van Willigen dat was toch een paradijs voor jong en oud. Je kon er terecht voor huishoudelijke artikelen, en voor ons, toen kinderen was de speelgoedafdeling het mooiste wat er op aarde bestond. Je moet natuurlijk ook weer niet alles over de Koningstraat romantiseren. Zoals dat toen alles beter en mooier was, maar als kind kijk je nou eenmaal anders naar dingen dan volwassenen dat doen. Wat was het niet geweldig om na afloop van een bezoek aan de Helderse kermis bij banketbakkerij Elte van die heerlijke kermissoezen te halen. De Koningstraat was nou eenmaal zoals het een goed Koning rijkelijk betaamd, goed gegrossierd in hele gezellige winkels, waarvan er soms meerdere het zelfde product verkochten. Menigeen zal zo zijn herinneringen weer hebben aan andere door mij niet genoemde winkels. Heerlijk toch eigenlijk om in gedachten nog eens te kunnen wegdromen in de Koningstraat uit mijn jeugdjaren.