In de schemer richting Den Helder rijdend kan niemand ‘m missen; de hoogste gietijzeren vuurtoren van Europa, liefkozend de Lange Jaap genoemd. Of ik nu via de Rijksweg of ‘onder duin’ richting Nieuw Den Helder West ga; immer word ik stralend verwelkomd. De net na de oorlog opgebouwde wijk kent veel sociale woningbouw, deels aangeplakt tegen de blonde duinen. De grotere koopwoningen zijn later gebouwd.

Wandelend langs de huizen zie ik aan de inrichting de gemoedelijke vermenging van oude en nieuwe bewoners. De wijk is duidelijk aan het verjongen. Een wijk ook waar van oudsher Helders voetbaltalent wordt ontplooid; zowel op de trainingsvelden als buiten op straat. Waar het buurthuis en de sociale controle als vanzelfsprekend deel uitmaken van het dagelijkse leven en het Hospice (een kleinschalig ‘bijna-thuis huis’ voor terminale zieken) niet meer weg te denken is. Het huis ligt op vijf minuten lopen van de duinen die leiden naar een breed strand met een gastvrij paviljoen.

Als ik het lommer verkies boven het knarsende zand, sla ik rechtsaf en loop de Donkere Duinen in. Moe gewandeld strijk ik neer bij een schattig houten pannenkoekenhuis; met uitzicht op de KlimVallei en de kanoroute.

Honger en dorst zijn gestild en ik loop door het bos terug naar de rand van de duinen om af te slaan richting Huisduinen. De Grafelijkheidsduinen strekken zich in alle pracht voor mij uit en in de verte lonkt opnieuw de vuurtoren. Als ik na een pittige wandeling aankom op het plein zie ik rechts Fort Kijkduin, ooit gebouwd door Napoleon, nu in gebruik als museum. Links een aantal gezellige restaurants, allen met een adembenemend uitzicht op zandplaat ‘De Razende Bol’ en het eiland Texel.

Wanneer ik het kustdorp binnenwandel zie ik een schattig monumentaal kerkje, waar nog steeds getrouwd kan worden. Het oude walvisvaardersdorpje met zijn diverse bouwstijlen heeft relatief veel vrijstaande huizen. Als ik via de lange Badhuisstraat het dorp weer uitloop kan ik mijn ogen niet afhouden van de prachtige houten huizen. Ik tel er ruim dertig. Allemaal net even anders met een eigen kleur en bijzonder pittoresk. Een blik op mijn telefoon vertelt me dat deze woningen ooit door Oostenrijk zijn geruild voor gedroogde groenten en vis. Grappig detail, maar vooral; wat een prachtig deel van Den Helder!