De Wadden als Unesco Werelderfgoed

Al duizenden jaren lang is het natuurgebied van de Waddenzee van Den Helder tot Esjbjerg (Denemarken) aan het veranderen. Elke dag weer. Om de volgende drie redenen zijn de Wadden uitgeroepen tot Werelderfgoed.

Jong en oorspronkelijk

De laatste ijstijd eindigde ongeveer 10.000 jaar geleden. 7.000 jaar geleden werd de overgang naar een warmer klimaat ingezet. De Noordzee liep weer vol en zo is het Waddengebied ontstaan. Dat is nog erg jong vergeleken met andere natuurgebieden. De wind, het getij en de stromingen van het water vormen de Waddenzee elke dag, ze hervormen de duinen, kwelders en zandplaten, maar na een heftige storm kan dit de volgende dag weer compleet anders zijn. Toch is duidelijk te zien hoe het landschap zich oorspronkelijk heeft gevormd.

Uniek en gevarieerd

Met een oppervlakte van 10.000 km2 is dit het grootste aaneengesloten wetland op aarde en daarmee uniek in de wereld. Een enorme diversiteit aan planten en dieren komen voor in de geulen, kwelders en op de duinen en zandplaten. Elk jaar weer maken miljoenen trekvogels een tussenstop in het waddengebied om zich tegoed te doen aan het enorme voedselaanbod. De Waddenzee is ook wel de kraamkamer van de Noordzee waar miljoenen platvissen, vogels en andere vissen worden geboren en opgroeien.

Natuurlijke kracht en dynamiek

Zoet en zout, nat en droog, sterke en zwakke stromingen. Van planten en dieren wordt het uiterste van ze verwacht. Voortdurend moeten ze zich aanpassen aan het weer, de wind en het getij. Alleen de allersterkste soorten overleven het zilte waddengebied.

Hoe komt de Waddenzee eigenlijk aan deze naam?

Door het getij valt de Waddenzee tweemaal per dag droog. Het ene moment is er alleen water te zien, het volgende moment verschijnen er grote drooggevallen wadplaten. Tijdens eb kun je op veel plaatsen door de Waddenzee heen lopen of waden, vandaar de Nederlandse naam ‘Waddenzee’, in het Fries is dat de ‘Waadsee’; de doorwaadbare zee.